Kalkuta to miasto położone w delcie Gangesu w północno- wschodniej części Indii. Liczy około 4 miliony 700 tysięcy mieszkańców, a cała metropolia Kalkuty ponad 15, 6 miliona. Jest portem morsko-rzecznym, wielkim ośrodkiem przemysłowym, handlowym, kulturalnym i naukowym. Jest pod względem wielkości czwartym miastem w Indiach.
Miasto zostało założone w 1690 roku w wyniku przejęcia przez Brytyjską Kompanię Wschodnioindyjską kilku wiosek na tym terenie, w tym jednej, od której późniejsze miasto wzięło swoją nazwę. Miasto szybko się rozwijało i w 1772 roku zostało stolicą Indii Brytyjskich. W dalszym ciągu osuszano okoliczne bagna i rozbudowywano Kalkutę. W 1912 roku miasto przestało być stolicą (zostało stolicą Nowe Delhi).
W czasie II wojny światowej było dwukrotnie zbombardowane przez Japończyków; a w 1943 roku ludzie zaczęli masowo umierać z głodu (w całej metropolii zmarło około 5 milionów ludzi). W połowie dwudziestego wieku, gdy doszło do podziału terytorium Indii Brytyjskich nastąpiła wielka migracja ludności: muzułmanie opuszczali miasto a hindusi z dzisiejszego Bangladeszu (a ówczesnego Pakistanu Wschodniego)osiedlali się w Kalkucie. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku miasto przeżywało stagnację ekonomiczną i dopiero w połowie lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku po wprowadzeniu przez władze indyjskie reform nastąpiła poprawa sytuacji ekonomicznej a współcześnie miasto szybko się rozwija (w dużej mierze dzięki sektorowi technologii informacyjnej IT).
